Hoewel een nieuwe regering nog (lang) niet in zicht is, wordt er in Den Haag door een groot aantal “belangen”organisaties druk gelobbied om hun wensen kenbaar te maken aan iedereen die maar een luisterend oor heeft. Hiswa-Recron is één van deze organisaties die namens de recreatiesector en de watersport aandacht vraagt voor haar belangen inclusief de wens tot een heus eigen ministerie waarvoor zich al een aantal potentiële bewindslieden lijken te hebben aangediend. Gegeven het wegblijven van buitenlandse toeristen en de aanhoudende beperkingen als gevolg van Corona voor de groepsaccomodaties zou je verwachten dat Hiswa-Recron wel een aantal belangrijke punten heeft in te brengen, maar er kan natuurlijk ook sprake zijn van een strategische stilte gegeven de hausse aan boekingen bij hun grootste leden, de vakantieparken, zeker na de verlenging van het negatieve reisadvies naar het buitenland.
Over hetgeen er in de beroemde achterkamertjes wordt besproken zwijgt de roeptoeter eveneens, maar één punt kwam vorige week dan toch naar buiten. En daar fronsen wij toch de wenkbrauwen bij.
Nederland vaarland heeft ook een minder fraaie kant. Sinds 2013 duiken met enige regelmaat in de media berichten op over boten gedumpt in hoekjes van jachthavens of kanalen, al is dat met de huidige overspannen vraag naar bootjes nu wel een stuk minder. Desalniettemin een zorgwekkende trend waarvoor Hiswa-Recron waarschuwt en aandacht voor vraagt bij de politiek. Directeur Geert Dijks pleitte in dat verband kennelijk met instemming van de nog bij zijn vereniging aangesloten (sport)botenhandelaren voor invoering van een centraal meldpunt voor booteigenaren. Bron: Dagblad van het Noorden
Waarom Hiswa-Recron ervoor kiest om juist dit negatieve aspect van de watersport in formatietijd onder de aandacht te brengen laat zich slechts raden. Het is ronduit bedenkelijk dat dit altijd gevoelige onderwerp wordt aangekaart om daarmee het oude stokpaardje van botenregistratie weer van stal te kunnen halen. Goedkoop lobbyisme waar alleen het argument van ondermijning (zwart geld) nog maar aan ontbrak. Hiswa pleit al decennia voor een centrale registratie van vaartuigen. Eigenaren van pleziervaartuigen hebben daar geen belang bij en de overheid vindt de kosten niet tegen de baten opwegen. Ieder met enig gezond verstand weet ook dat niemand een slooprijpe boot zal laten registreren. Maar kennelijk acht Hiswa het belang van haar eigen stokpaardje voor een centrale registratie zo groot, dat zij het voor lief neemt dat in Den Haag straks een verkeerd beeld over pleziervaren blijft hangen.
Dat is spelen met het branchebelang. Het is immers vrijwel zeker dat D66 ook in een nieuw kabinet zitting zal nemen. En hoe deze partij over de watersport denkt weten we nog van de bij een begrotingsbehandeling ingediende motie van D66 kamerlid Tjeerd de Groot die de minister dwong om te werken aan een “effectuering” van het lozingsverbod. Met als resultaat dat onze klanten straks worden opgezadeld met een onpraktische en kostbare verplichte verzegeling van de buitenboordafvoer. En kwam de motie van De Groot niet mede aan een meerderheid doordat andere partijen het beeld hadden dat die rijke watersporters dat best kunnen betalen?
‘Rijke schippers die schijt hebben aan het oppervlaktewater en als ze er op uitgekeken zijn hun bootje maar in het riet dumpen’ is niet het beeld dat in politiek Den Haag over pleziervaren en watersport de overhand mag krijgen, al zullen wanneer dat wel gebeurt de Ryanair’s van deze wereld, maar ook de vakantieparken daar niet wakker van liggen.
